نقش نخبگان در توسعه

یکی از وظایف نخبگان در جامعه اینست، فضار را برای مشارکت مردم در امورات گرم نگه دارند، به عبارتی اگر برای روشن کردن آتش، زغال روشن فراهم باشد، در صورت فراهم نمودن هیزم امکان روشن کردن آتش سریع و راحت تر خواهد بود. ولی اگر بخواهیم در یک هوای سرد بارانی با هیزم خیس، آتش روشن کنیم این کار بسیار سخت به نظر می رسد. نخبگان مانند فانوسی هستند که حضورشان روشنی بخش به مسیر توسعه می شود، همان طور که با داشتن فانوس می توان به راحتی از مسیر تاریک عبور کرد، نقش نخبگان هم به همین شکل است.

در جامعه اگر بخواهیم توسعه یابیم، نیاز است یکسری زمینه سازی هایی صورت بگیرد، این زمینه سازی نیاز به آگاهی، مطالعه و شناخت دارد. از آنجایی که در اولین قدم این عوامل برای همگان امکان پذیر نیست و یا زمان بر می باشد، این مورد نقش نخبگان جامعه را افزایش می دهد تا مسیری که آن ها طی کرده اند و لازم است جامعه از آن بهره مند شود، در اختیار سایر افراد جامعه قرار دهند. نخبگان پرچم دار اصلی مسیر توسعه هستند.

نخبگان شامل همه کسانی که علاقه به بحث تعلیم، آموزش، تحقیق و پژوهش دارند را شامل می شود. همه تحصیل کرده های یک جامعه بالقوه توانایی تبدیل شدن به این ویژگی را دارند. نخبگان واقعی کسانی هستند در زمانی فقط به فکر خود بودن عادی و طبیعی می باشد، به فکر دیگران بودن هنری است که هرکسی به این حد از بخشندگی نمی رسد، جز کسانی که دارای علاقه فراوان نسبت به همنوعان خود هستند. نخبگان واقعی کسانی هستند که به دنبال کارچاق کنی نبوده و به دنبال مطرح کردن خود (با بیان نظر مخالف و متفاوت در موضوعات) نباشند، بلکه همیشه دنبال این هستند که آن چیزی که به نفع اکثریت مردم هست، پیگیری می کنند. نخبگان به دنبال تملق و دنباله روی از سیاستمدران نیستند، هم رنگ مدیران نمی شوند تا پست و مقام به چنگ آورند، متمایز می شوند به این دلیل که منافع مردم در آن قرار دارد.

همه این نکات نشان می دهد، در جامعه ای که به نخبگان توجه می شود و در تصمیم گیری و سیاست گذاری کلان در حوزه های مختلف نظر آن ها در اولویت قرار بگیرد (نه منافع سیاسی و حزبی)، در آن صورت جامعه در مسیر توسعه گام می نهد و کم کم، رونق و شکوفایی در ابعاد مختلف و حوزه های مختلف ظهور می یابد.

+ نوشته شده در جمعه دوم خرداد ۱۳۹۹ ساعت 9:41 توسط حسین یداله نیا  |