گامی برای پیشرفت

پیشرفت، دارای چارچوب و اصولی است که با رعایت این اصول می­ توان راه رسیدن به آن را با موفقیت و در حداقل زمان و کم­ترین هزینه طی نمود.

1.     هدف (اهداف): برای انجام هر کاری اول باید هدف یا اهداف مورد نظر مشخص گردد. بر همین اساس همه کسانی که آن را شناخته ­اند و آشنایی یافته ­اند، ایجاد انگیزه و کارها را منظم و افراد گروه، جامعه و کشور را متحد و همه کسانی که گرایش به هدف مورد نظر دارند، با هم، همراه می­ گرداند.
2.     سلسله مراتب: برای رسیدن به پیشرفت مورد نظر، باید سلسله مراتب را رعایت کرد؛ به عبارتی پله های ترقی را گام به گام طی نمود، به گونه ­ای که اگر همزمان دو فرصت برای عبور از مرحله­ای به مرحله بالاتر وجود داشته باشد، یکی را انتخاب یا حداقل اولویت­ بندی نموده و این امکان وجود دارد، اگر هر دو به طور همزمان انتخاب شوند، می­توان به سرعت حرکت کرد، ولی در صورت اشتباه با شکست سختی مواجه خواهیم شد.
3.    توجه به آداب و ارزش­ ها: در درجه اول شناخت کارهایی که برایمان ارزش محسوب می ­شود ضرورت دارد تا چارچوب­ هایمان را بشناسیم، تا اهدافمان در راستای آن قرار داشته باشد. هر کاری دارای آدابی است و در صورت رعایت آن، کارها با کمترین مشکل پیش خواهد رفت. عملکرد مناسب با رعایت آداب امکان­ پذیر است.
4.     پیش­ بینی: پیش ­بینی امور کمک زیادی در رسیدن به پیشرفت می­ کند. به عبارتی اگر بتوانیم با انتخاب هر فرصت و موقعیت، آینده را مورد پیش ­بینی قرار داد و همچنین از به وجود آمدن مشکلات حادتر و احتمالی جلوگیری نمود و یا حداقل آمادگی لازم درجهت مواجهه با آن فراهم آورد.
5.     موقعیت­ شناسی: شناخت وضعیت حال، در قدم برداشتن به سوی اهداف کمک شایانی خواهد کرد تا بتوانیم با آگاهی لازم برای آن­ها قدم برداریم. گاهی اوقات وضعیت ­های بد و نامناسب می­ توانند تبدیل به موقعیت خوب شوند. به عبارتی پشت هر تهدیدی، فرصتی نهفته است که در صورت موقعیت  شناسی مناسب این امکان وجود دارد که کسب ارزش نموده و و نتایج خوبی بدست آورد.
6.     منتقد بودن و امید به تغییر: مهم ­ترین ویژگی یک برنامه ­ریز توسعه، منتقد بودن بر شرایط موجود است، به این معنی که همیشه به دنبال بهتر بودن و بهینه­ ترین روش بوده، به عبارتی با به روز بودن و تغییر و تحول شرایط، از روش مناسب بهره­مند خواهد شد. امید به تغییر یعنی این­که همیشه یک راهی برای برون رفت از شرایط موجود و گذر از آن برای وارد شدن به محیط و شرایط مناسب وجود دارد، تا جلوی ناامیدی و بن­ ست گرفته شود. همچنین باید به این نکته توجه داشت، ناامیدی بزرگ بعد از توقع زیاد به وجود می­ آید و امیدواری دادن بی­ اساس و بی­ مورد افراد گروه و جامعه می ­تواند به مرور زمان  ناکارآمدی آن سیستم را به افراد نشان دهد. در نتیجه این شاخص یعنی دو اصل منتقد بودن و  امید به تغییر، لازم و ملزوم یکدیگر هستند، به عنوان مثال اگر فقط منتقد بر شرایط موجود باشیم در طولانی مدت این احساس در جامعه به وجود می ­آید که مشکلات قابل حل نبوده و بذر ناامیدی در جامعه کاشته می ­شود.
7.    مسئله­ شناسی: مهم ­ترین عامل درجهت موفقیت راه ­حل ­ها برای رسیدن به پیشرفت، مسئله­شناسی است. در واقع می ­توان گفت، اگر مسئله و مشکل به طور دقیق و صحیح شناسایی و ریشه­یابی نشود، به تبع آن تجویز راه ­حل­ ها برای درمان به صورت ناموفق انجام شده و موجب شکست و حتی حادتر شدن شرایط می­ گردد.
8.   مشورت گرفتن: مشورت گرفتن یکی از راه­ های رسیدن به موفقیت در راه پیشرفت است. در واقع مشورت­ گرفتن دو اثر دارد: تاثیر اول، با مشورت گرفتن و همفکری در امور می ­توان بهترین راه ­حل­ ها را شناسایی و از نظرات مختلف و مخالف در جهت پیشبرد امور بهره­ مند گردید. در جاهایی می­توان از تجربیات دیگران استفاده کرد و از وقت و انرژی گذاشتن بیهوده خودداری کرد. تاثیر دوم، این اثر کمتر در کارها به آن توجه می­شود، موجب جلوگیری از اختلاف بین افراد گروه و جامعه می ­شود و مانع از هدر رفتن انرژی، وقت، هزینه و ... می­شود که در صورت بی­ توجهی به آن بخشی از توان باید صرف گروه مخالف گردد و همین عامل، تاخیر در راه رسیدن به اهداف مورد نظر را درپی دارد. در واقع با توجه به همه بازیگران و کنشگران عرصه توسعه و پیشرفت این احساس در همه افراد گروه و جامعه به وجود خواهد آمد که آن­ها نیز سهمی در پیشبرد امور دارند.
9. توجه به بازیگران و کنشگران عرصه توسعه: بازیگران اصلی عرصه توسعه افراد آن جامعه هستند، این افراد به بخش ­های مختلفی چون نهادهای خصوصی، نهادهای دولتی و نهادهای مردمی را شامل می­ شود. مردم به عنوان بستر اصلی توسعه و پیشرفت مطرح هستند و با توجه به همه کنشگران می ­توان این امید را داشت تا از همه ظرفیت ­ها برای رسیدن به پیشرفت، به کارگیری می­شود، که هریک از این نهادهای فوق دارای ظرفیتی هستند و با بها دادن به آن­ها زمینه برای مشارکت در امور فراهم شده و امکان برای حل مشکلات فراهم آید.